Βασίλης Βαγιάννης

Οκτώβρης 1952. Ψηλά, ένα παραδοσιακό σπίτι σε καλντερίμι, κατάφυτοι λόφοι με ελαιώνες, ο Μεσαγρός στα γαλήνια νερά του κόλπου της Γέρας στη Μυτιλήνη συνιστούσαν το πρώτο σκηνικό των παιδικών μου χρόνων. Η δύναμη, η πολλαπλότητα, ο ρομαντισμός, η ηρεμία εκείνου του χώρου, αντιφέγγιζαν βαθειά μες στην ψυχή μου, την αγάπη για την ελληνική φύση.
Οι πρόγονοι μου ντόπιοι και απο την περιοχή της Σμύρνης που κουβαλούσα μαζί τους μνήμες και πολιτισμό χιλιετηρίδων της απέναντι Ιωνίας. Στη συνέχεια η οικογένεια μου ήρθε στην Αθήνα. Στα 13 μου χρόνια κατάλαβα οτι είχα κλίση στη ζωγραφική. Ενώ τα άλλα παιδιά έπαιζαν διάφορα παιχνίδια στις αλάνες της γειτονιάς, εγώ έπαιζα με τα χρώματα.
Το 1978 στο Παρίσι πήρα το πτυχίο της Φυσικής-Χημείας και αργότερα της ειδικότητας της Οικολογίας στο Μονπελιέ της Γαλλίας. (..) Πήγα για λίγους μήνες στη σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, άλλα η μαθητεία αυτή δε με εξέφραζε. Προτίμησα να μελετήσω μόνος μου τα έργα των μεγάλων ζωγράφων, να εμβαθύνω στη φιλοσοφία τους και σε έννοιες που δεν διδάσκονται σε σχολές. (..) Πιστεύω οτι η ζωγραφική είναι ποίηση και οτι η ποίηση είναι έμπνευση. (..) Σκύβοντας στη ζεστή ουσία της ζωής γινόμαστε τελειότεροι."Β. Βαγιάννης, Οκτώβρης 2000

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Σε μικρή ηλικία, όταν εγκαταστάθηκε η οικογένειά του στην Αθήνα, ξεκίνησε η σχέση του με τη ζωγραφική. Τα πρωτόλεια έργα του έγιναν σε χαρτόνια, όστρακα και ξύλινες επιφάνειες. Όταν τέλειωσε το Λύκειο πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε Φυσική, Χημεία και Οικολογία φοιτώντας παράλληλα στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Ένα  από τα πρώτα έργα  του  Β. Βαγιάννη  με θέμα  τον Μεσαγρό
το  χωριό της Γέρας  Λεσβού όπου είναι η καταγωγή του .

Το έτος 1974 πραγματοποίησε στο Παρίσι τη πρώτη ατομική έκθεσή του. Στη συνέχεια ακολούθησαν 50 περίπου ατομικές εκθέσεις σε πόλεις των ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Ντιτρόιτ), του Καναδά (Τορόντο), της Γερμανίας (Ντίσελντορφ, Στουτγάρδη, Φραγκφούρτη), της Κύπρου (Λευκωσία, Λεμεσός, Λάρνακα, Πάφος), στο Παρίσι, στο Λονδίνο και σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Έχει λάβει μέρος και σε ομαδικές εκθέσεις. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας (εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί) σε όλα τα μέρη του κόσμου όπου παρουσιάστηκε, έχουν ασχοληθεί εκτεταμένα με εγκωμιαστικά και επαινετικά σχόλια για την εικαστική του εργασία. Έχει επίσης αποσπάσει επιδοκιμαστικές κριτικές και βραβεία.

Σκηνογράφησε παραστάσεις και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στη Γαλλία και σε Δήμους της Αττικής.

Έχει βιογραφηθεί από τρεις εγκυκλοπαίδειες τέχνης μεταξύ των οποίων «Οι Έλληνες Ζωγράφοι» των εκδόσεων ΜΕΛΙΣΣΑ.

Το 2003 έγινε δεκτός από το Υπουργείο Πολιτισμού ως μέλος του επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

Οι γνώσεις του στην εικαστική τέχνη συμπληρώθηκαν με επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους και με τη μελέτη της παραδοσιακής τέχνης σε 27 χώρες όπως η Κίνα, το Μεξικό, η Ινδονησία, η Ινδία, το Νεπάλ, η Ρωσία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Ιταλία, η Ελβετία, η Ολλανδία, η Αγγλία και άλλες.

Ζει, εργάζεται και εκθέτει τα έργα του στον εκθεσιακό χώρο που έχει δημιουργήσει στο Μαρούσι.

Η ζωγραφική του Βασίλη Βαγιάννη έχει επηρεαστεί από το ρομαντισμό, τις αρχέγονος μνήμες, τον Βυζαντινό πολιτισμό, τα Αιγαιοπελαγίτικα θέματα, την πρόσφατη ιστορία, τις ηρωικές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας καθώς και από την ποίηση αναγνωρισμένων Ελλήνων ποιητών.

Η τέχνη του Βασίλη Βαγιάννη Ο ζωγράφος Βασίλης Βαγιάννης εισάγει το κοινό του σε ένα ονειρικό κόσμο έντονων χρωμάτων και εκφραστικών σχημάτων με ρομαντικές αποκαλύψεις και αισθησιακούς προσανατολισμούς. Η εικαστική του αλήθεια είναι πολυδιάστατη και πολυσύνθετη. Εμπνέεται από τη μελέτη της ποίησης σημαντικών Ελλήνων ποιητών, όπως ο Σολωμός, ο Ελύτης, ο Καβάφης, ο Βάρναλης, ο Ρίτσος, ο Αναγνωστάκης, ο Παλληκαρίδης και άλλοι. Εμφορείται από την ωραιότητα του αρχαϊκού πολιτισμού, αλλά και της μετέπειτα ιστορίας των σύγχρονων χρόνων παρουσιάζοντας στιγμές ηρωικές που σταδιακά και βαθμιαία γίνονται παράδειγμα προς μίμηση για τις επόμενες γενιές. Η έρευνά του προσδιορίζει τη σκέψη του θεατή, τον συγκινεί και τον κάνει να εισέλθει πολύ γρήγορα στη ψυχολογία της έμπνευσής του. Ο Βυζαντινός απόηχος και το μεγαλείο του Χριστιανισμού λειτουργεί καταλυτικά στη τέχνη του. Μέσα από μια δική του άποψη αποτυπώνει τις εμπνεύσεις του με ουσιώδεις αναφορές που απομονώνουν πρόσωπα, γεγονότα και ιδέες που αξίζει να επισημανθούν με σχηματικές εννοιολογικές αναπλάσεις. Η ανθρώπινη φιγούρα αλλά και οι σωματογραφίες στις συνθέσεις του, δοσμένες σε διάφορες ιδεογραμμικές εκφάνσεις και σκηνές της καθημερινότητας με διάχυτο το στοιχείο της αυθεντικότητας, αποτυπώνεται με παραστατικότητα, πληρότητα και ευθύβολα αυθόρμητη διάθεση. Οι γεωμετρικές συνθέσεις με τα κυβιστικά μοτίβα αποτελούν πίνακες στους οποίους ξεχωρίζουν περισσότερα από ένα θέματα, είναι έργα πολυμορφικά με πολύπλοκες αναζητήσεις που είναι ωστόσο φτιαγμένα με ένα ιδιαίτερο τρόπο γραφής και εκτέλεσης. Η γραμμικότητα που κυριαρχεί στις φόρμες του καλλιτέχνη ταυτίζεται συχνά με συμβολισμούς που ενδυναμώνουν εντάξεις σε τάσεις και σχολές που ξεκινούν από το ιμπρεσιονισμό περνούν στον εξπρεσιονισμό ενώ ενδιάμεσα μαρτυρούν ένα πέρασμα από τα μονοπάτια του σουρεαλισμού. Η γαλήνια φύση, η ελευθερία της συνείδησης, η ηρεμία της σκέψης σε συνδυασμό με τα πλάνα από το ξένοιαστο αιγαιοπελαγίτικο τοπίο, τις αντανακλάσεις του φωτός και την αύρα της θάλασσας, φέρνουν στο θεατή την ψυχική ανάταση, τη διέξοδο και την ισορροπία που αποζητά στο σημερινό κόσμο της αποξένωσης, της εγκατάλειψης και της έλλειψης επικοινωνίας. Το ατένισμα στη θεματολογία των πινάκων του Βαγιάννη σημειολογικά αναδεικνύεται σε ψυχολογικό βάλσαμο που μας μεταφέρει ως φωνή διαμαρτυρίας μακριά από τους υπάρχοντες τριγύρω μας χώρους αδροσιάς. Συμβάλλει στη διαχρονικότητα και στη διάσωση για μερικές από τις ουσιαστικότερες αιώνιες αξίες της ζωής, που έχουν επικίνδυνα ατονήσει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο καλλιτέχνης με ευγένεια γνωμοδοτεί και διαμορφώνει με στοχασμό, λυρισμό, λυρικές νότες αισιοδοξίας και μετάλλαξης σε κάθε πτυχή του υποσυνείδητου. ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ





















 

 

 

 

 

 

     

 

 

😊

Στρατής Γαβαλάς

   Στρατής Γαβαλάς, ο ζωγράφος ποιητής

Ο Στρατής Γαβαλάς είναι γνωστός ως ζωγράφος. Γεννήθηκε στον Σκόπελο το 1887 και πέθανε στη Μυτιλήνη στις 26 Μαρτίου 1965. Σπούδασε ζωγραφική στη Σμύρνη κοντά στον αγιογράφο Ευστράτιο Ευστρατιάδη, στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στη Γερμανία. Στην Αθήνα είχε καθηγητή τον Λέσβιο ζωγράφο Γιώργο Ιακωβίδη. Υπηρέτησε στο στρατό από το 1914 ως το 1919. Τα επόμενα χρόνια ζει στην Αίγυπτο μέχρι το 1924. Εκεί γνωρίζεται με τον Κωνσταντίνο Καβάφη. Μετά την επιστροφή του στη Μυτιλήνη διδάσκει εικαστικά στο Διδασκαλείο, ακολούθως στο Πρακτικό Λύκειο και μετέπειτα στο Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Μυτιλήνης. Εκτός από τη ζωγραφική έγραψε και δημοσίευσε μερικά ποιήματα σε περιοδικά και εφημερίδες. Το πρώτο με τον τίτλο “ Πεζά τραγούδια” δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Χαραυγή τον Οκτώβριο του 1910, και το τελευταίο το “ Στη μάνα μου” στο Λεσβιακόν Ημερολόγιον του 1956. Ποίηματά του δημοσιεύθηκαν, εκτός των παραπάνω εντύπων, στις εφημερίδες Ο Μυτιληνιός και Ελεύθερος Λόγος, και στα περιοδικά Ο Φάρος της Αιγύπτου, Το Σαλόνι, Αιολικά Γράμματα. Συνολικά έχουν αποδελτιωθεί 28 ποιήματά του. Από αυτά τα 15 τα παρουσίασε ο Παναγιώτης Παρασκευαΐδης το 1983, στο Ανθολόγιο τριών Λεσβίων ποιητών. Και τα 13 ο Κώστας Μίσσιος στο Ανθολόγιο Λεσβίων Ποιητών το 1998 και στο βιβλίο Ποικίλα φιλολογικά της Μυτιλήνης το 2009. Με τους στίχους νιώθεις μια συνομιλία που θέλει να κάνει, μ' ό,τι ορίζει ο τίτλος του ποιήματος, αλλά κι εκεί που σε οδηγεί με το περιεχόμενό του. Η πίκρα, η μοναξιά κι η αναπόληση υπάρχουν στα ποιήματα της παραμονής του στην Αίγυπτο. Ο πόνος για το χαμό της κόρης του γίνεται ποίημα. Αυτός συνταιριασμένος με κάποιο παράπονο υπάρχει και σ' άλλα ποιήματά του. Ταυτοχρόνως είναι γήινος και ερωτικός. Ο λυρισμός του είναι έντονος, τόσο που αν και κάποιοι στίχοι είναι περιγραφικοί ή καταγραφής σε κάνει να το προσπερνάς και να σου μένει το ποιητικό τους στοιχείο. Μα δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Πώς θα ήταν ζωγράφος και θα έγραφε στίχους;  Αριστείδης  Καλάργαρης

 

     Απόσπασμα από το εργο του Στρατή  Γαβαλά  με θέμα τη  Σαπφώ  από τη συλλογή  της Μαρης    Ζαργκλη  Σιδερη..

        Δυο έργα του Στρατή Γαβαλά από τη συλλογή  του Χαρίλαου και Αργυρώς  Τζαννετή

             
                             Εργο του Στρατη  Γαβαλά  . Από  τη συλλογη  της  Ζαχάρως Γιωργη








 

                           Στρατής  Γαβαλάς  . Αγιογραφία  στη  Παναγιούδα  στον Σκόπελο  Λέσβου




                                                                       AΠΟΨΕ
                                                   
                                                          Απόψε, ναι   απόψε πάλι
                                                          σιμά μου  θέλω  αν σε φέρω
                                                          να  σου στολίσω το κεφάλι
                                                          όπως εγώ μονάχα  ξέρω
                                                          Ένα  πυκνό και μαύρο σάλι
                                                          με δίχως  ξέχωρα στολίδια
                                                          θε να σου ρίξω στο κεφάλι
                                                          τον ίσκιο του να δω  στα  φρύδια.
                                                          Διάφανο  ν΄ απαλοχαιδεύει
                                                          υγρά  κι αγαπημένα μάτια
                                                          κι ανιστορώντας τα παλάτια
                                                          που στόλιζαν  ζωθιές  του θρύλου
                                                          στην  Παναγιά ενός  Μουρίλου
                                                          ο  νους θα γλυκοταξιδεύει.

                                                           Στρατής  Γαβαλάς 
                                                          Πρδ.Λεσβιακή   Παροικία  113/ 1990.

 

 

Εργο (πάντα) του Στρατή Γαβαλά 180Χ125 με επιγραφη στο επανω μέρος (ΥΠΝΟΝ ΕΛΑΦΡΟΝ) απο τη συλλογη της Μάρης Ζαργκλη - Σιδέρη..την ευχαριστω για την ανταποκριση της !!!

 

 

Σαπφώ Βογιατζή

H Σαπφώ Βογιατζή γεννήθηκε στον Σκόπελο Λέσβου σπούδασε στη σχολή Καλών τεχνών της Αθήνας με δασκάλους στα εργαστήρια ζωγραφικής τον Γιάννη Μόραλη και τον Δημήτρη Μυταρά . Στο εργαστήριο νωπογραφίας και φορητών εικόνων είχε τον κ. Ξυνόπουλο που από εκεί αρίστευσε.

Από το 1986 υπηρετεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και διδάσκει καλλιτεχνικά μαθήματα στα γυμνάσια της Μυτιλήνης . Δίδαξε το μάθημα της ιστορία της τέχνης στη σχολή ξεναγών Β. Αγιαίου . Δίδαξε ελεύθερο σχέδιο στο ΙΕΚ Μυτιλήνης. Από το 1981 έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Μυτιλήνη, στη Ρόδο, Χίο , Θεσσαλονίκη , Αθήνα . Επίσης έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Αθήνα , Μυτιλήνη και στο εξωτερικό .Τον Νοέμβρη του 2004 εξέθεσε στη gallery Parlaflogen στη Δανία , στο Roskilde. Aγιογραφία της, με εικόνα της Παναγίας, Βρίσκεται στη Νέα Μονή Χίου. Έχει αγιογραφήσει εκκλησίες στη Λέσβο .Έργα της βρίσκονται σε πινακοθήκες, σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό .




Απόσπασμα από κριτική του Π. Αλεξέλλη Φιλόλογου καθηγητή στον τύπο της Λέσβου.

…Στα τοπία και στην νεκρή φύση, η τοποθέτηση είναι ανάλογη αλλά εδώ αναντίρρητη υπεροχή έχουν τα πιο αφαιρετικά με την άτονη γραμμή και την εμπνευσμένη φωτοσύνθεση .

Οι λεπτομερειακές αναφορές παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον περισσότερο όταν περιλαμβάνουν τύπους του χωρίου.

… Η δουλεία της Σαπφώς είναι μια δουλειά χωρίς εφέ, χωρίς ομορφιά ίσως, αλλά με θάρρος και πάθος και ειλικρίνεια, μια δουλειά όχι για διακόσμηση αλλά για αυτοαναζήτηση , αυτοέκφραση .

Μια δουλειά δυναμική, με φοβερή εσωτερικότητα και ένταση.

Ποιους δρόμους εικαστικής έκφρασης θα πάρει ακόμα αυτή η λαχανιασμένη πορεία, είναι άγνωστο ίσως και στην ίδια, κρίνοντας από τους τωρινούς, δεν θα είναι κάτι που θα μπορεί να προσπεράσει κανείς αδιατάροχτος.

    Εικονα  απο  ατομική έκθεση  της Σαπφώς  Βογιατζή.

   










                           

 

 

Σαπφώ  Βογιατζή  λιμανάκι Μηθυμνα  λαδι σε  μουσαμα 80χ65



Σαπφώ  Βογιατζή  λιμανάκι Μηθυμνα  λαδι σε  μουσαμα   70Χ50

      Δυο έργα της Σαπφώς Βογιατζή με θέμα τη Μήθυμνα  από την Συλλογή της  Μάρη Ζαργκλή Σιδέρη