Περιδιαβαίνοντας τον κόλπο
Γέρας της Λέσβου και τα χωριά
του συναντάς
αλλεπάλληλες εικόνες φυσικής
ομορφιάς .Σε ένα τέτοιο
όμορφο τόπο πέρασαν και αποτύπωσαν
στον καμβά και σε χαρτί
ζωγράφοι και φωτογράφοι ντόπιοι
και ξένοι όπως είναι
ο Στρατής Αξιώτης , ο Στρατής Γαβαλάς , ο Γιώργος Πέρρος,Ηώ Αγγελη,
Ο Βασίλης
Βαγιάννης ο Μάκης Αξιώτης, η Σαπφώ Βογιατζή
και πολοι νεώτεροι Γεραγώτες
,επίσης εκανε αισθητό το πέρασμα
από τη Γέρα ο Σπύρος
Παπαλουκάς πο μας άφησε
πολλά έργα με εικόνες
από τη Γέρα.

Στις
εικόνες της Γέρας
στέκω και εγω μαγεμένος και
σαν αυτοδίδακτος και είτε
με ζωγραφική
η με τη φωτογραφία δημιουργώ και
σας καταθέτω μικρά
εικαστικά δοκίμια

Στρατής Ζάνταλης


Σάββατο, Σεπτεμβρίου 19, 2015

Ξωκλήσια της Γέρας και του Κόλπου.







  
 







 

                                      Ξωκλήσια   της Γέρας   και του   Κόλπου .






  Πολλά  μα πολλά απέριττα  και ταπεινά  είναι  τα ξωκλήσια της  Γέρας  και γύρω από  τον ομώνυμο  κόλπο. Διάσπαρτα ξωκλήσια σε λόφους, σε ρεματιές, σε πλαγιές, δίπλα στη θάλασσα, μέσα στη Θάλασσα σε μικρά νησάκια, χτισμένα με παλιά  υλικά αρχαίων ναών, ξωκλήσια  υπαίθρια  με μια εικόνα και ένα καντήλι  πάνω σε παλιά  βυζαντινή   εκκλησία .Μας χαρίζουν  μια λαική ανώνυμη αρχιτεκτονική  ταιριασμένη   με                                                                                                                                    το    Λεσβιακό τοπίο. Το μεσογειακό  φώς και τη θρησκευτική μας κληρονομία . Πλινθόκτιστα  και και ασπρισμένα  καμαρόσκεπα και κεραμιδένια . Μας εντυπωσιάζει το ασήμαντο  , η   συμπύκνωση  στα σημαντικά  και  ο  πρωτότυπος αλλά λιτός τρόπος με τον    με τον οποίο χρησιμοποιούν  τα υλικά οι  αυτοδίδακτοι αυτοί αρχιτέκτονες  χωρίς  σχέδια και πολεοδομίας .                                                                                      

Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία  ευλαβικής αναφοράς  και παρηγόριας  του ανθρώπου της υπαίθρου . Αυτά ήταν γι΄αυτούς τα νοσοκομεία , τα καταφύγια στον πόνο  και της στεναχώριας  της πικρής ζωής. Ήταν   απακούμπια  του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου.  Ήταν κτισμένα  έπειτα από  κάποιο   όνειρο, κάποια οπτασία  ή κάποιο τάμα.  Οι παππούδες  και οι γιαγιάδες  μας έχουν  αφήσει πλούσια κληρονομιά  τα ήθη και τα έθιμα που ξεδιπλώνονται στη χάρη τους. Εσπερινός με  αρτοκλασία, τάματα και λουλούδια ,λειτουργία, περιφορά της εικόνας και μετά πανηγύρι  και φαγητό για να ξαποστάσουν οι άνθρωποι μιας άλλης εποχής από τη σκληρή δουλειά.      

                                                                                                                   

                                
                           T άσπρο ξωκλήσι στην πλαγιά, κατάγναντα  στον ήλιο,
                                              πυροβολεί με το παλιό, στενό παράθυρό του,

                                               Και την καμπάνα του αψηλά, στον πλάτανο δεμένη,
                                              τηνε κουρντίζει ολονυχτίς για του Αϊ-Λαού τη
σκόλη

                                                                                   Γ. Ρίτσος, Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα 
                                                                                                  της πικρής πατρίδας
, Κέδρος


 

 


 

             Ευχαριστώ   τον  Πρωτοπρεσβύτερο  Γρηγόριο  Α. Δουμούζη, τον  Μάκη  Αξιώτη , τον      Δημήτρη  Ευσταθίου, Στρατή  Καραγιασσώτη, Στεφ. Βαλαβάνη, Στρατή Π.Λυγερό


                            Από  μια ιδέα  για τα  ξωκλήσια  του  φίλου  Στρατή  Δουκάκη  ( Μηθυμναίο)

 





 

 



 





 

 














 


 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

 





 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 


 

 
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

 
 
 



 



 




Στον  Δρόμο για το Πέραμα  μετά  τη στροφή   Ντουμπαρδούλα  στο δεξιό μέρος   συναντάμε ένα  όμορφο ξωκλήσι  που ανήκει στην ενορία  του Περάματος είναι αφιερωμένο στον  Αη-Γιώργη .  Το ξωκλήσι  αυτό  φέρνει ολόκληρο κομμάτι από το βυζαντινό  προκάτοχο του. Σημάδια βρίσκονται παντού  είτε   εντοιχισμένα είτε  σκόρπια  γύρω από  το ξωκλήσι . Έτσι πάνω από τη πόρτα βρίσκονται  εντοιχισμένα τρία  μάρμαρα. Αρκετά  λοιπόν  κομμάτια του παρελθόντος  κρατά τώρα  ο Αη –Γιώργης. Είναι όμως και όλη η περιοχή που κινεί  την  προσοχή   Όλα τα κτήματα  σε αρκετή απόσταση  από το ξωκλήσι   είναι γεμάτα  τούβλων και κεραμιδιών  Κατά καιρούς  το αλέτρι φέρνει στην επιφάνεια  μάρμαρα  και θεμέλια  τοίχων. Αυτά όμως θεωρούνται φυσικά αν το σημερινό όνομα  Κουρκούτα   της περιοχής το αποδώσει κανείς  στη Βυζαντινή  ΑΚΟΡΝΗ  γενέτειρα  του Επισκόπου  Άσσου  Άγιο Γρηγόριο.  Βρισκόμαστε λοιπόν σ΄ένα  οικισμό  Βυζαντινό, αν κρίνουμε από την έκταση  που καταλαμβάνουν τα ευρήματα.

Το  ξωκλήσι  ανήκει  στην  ενορία   Περάματος



 




 

 














 
 
 
 
 
 
 
 

 










 






                Παλαιοχριστιανικά   ευρήματα  γύρω από το ξωκλήσι της  Παναγίας  στο Χαιδαρι









 





























                                Ταξιάρχης  στο  Πλατανι..















 
 
 












 

 






 













 
 
 















 
 
 Πανηγύρι  στον Άγιο Γρηγόριο.
 
 
 
 
 
 
 
 
 




 

 


 


 




 






 

 




 

 


 






 





 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αγιος Φανούριος Καριωνας 

Δέχομαι   ενστάσεις-διορθώσεις  -πληροφορίες –νέες και παλιές  φωτογραφίες  . 

 e-mail    strazan@yahoo.gr 

 Ευχαριστώ  από  Ό
σους ( έκλεψα)    φωτογραφίες   από το διαδίκτυο .
 

                                        

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 







 
 
 
 

 

 
 
 
 
 
 



 

 

 
 
 
 


 
 




 

 

 
 
 

 

 

Σάββατο, Ιανουαρίου 31, 2015

Αλέξανδρος Βακιρτζής



            

        Αλέξανδρος Βακιρτζής     Αλέξανδρος Βακιρτζής                 

 

          Αλέξανδρος Βακιρτζής                 


Ο Αλέξανδρος Βακιρτζής γεννήθηκε το 1952 στον Πειραιά από γονείς ζωγράφους. Μεγαλώνοντας σ’ ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον, όπως είναι φυσικό, τα εφηβικά του χρόνια ήταν γεμάτα καλλιτεχνικές ανησυχίες. Άρχισε μουσικές σπουδές φοιτώντας στο Ωδείο σε τάξεις πιάνου και κρουστών, παράλληλα συμμετείχε σε μουσικά σύνολα της εποχής εκείνης. Σε ηλικία 18 χρονών τον κέρδισε η τέχνη της ζωγραφικής, την οποία υπηρετεί με συνέπεια μέχρι σήμερα. Από το 1975 παρουσιάζει την εργασία του σε ατομικές εκθέσεις. Το 1982 φεύγει από την Ελλάδα για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία. Με αφετηρία τη Γαλλία ταξιδεύει παρουσιάζοντας τη δουλειά του σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, καθώς επίσης και στην Αμερική.
Καλλιέργησε αρχικά έναν υπαιθρισμό στα πλαίσια του ιμπρεσιονισμού, για να στραφεί αργότερα προς το σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Κατά την τελευταία δεκαετία κινείται στα πλαίσια των αναπαραστατικών τάσεων και επικεντρώνει τις προσπάθειες του στην απόδοση αρχαίων ελληνικών γλυπτών, όπως οι μετόπες του Παρθενώνα κ.α.Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Έργα του υπάρχουν στο Υπουργείο Αιγαίου και είναι μέλος του “Maison d’ artistes Paris”.

                                                                                              





 

 
 
 

Έργα  του   Αλέξανδρου   Βακιρτζή